Brukselscy decydenci od stanowienia europejskiego prawa obradujący w tzw. trialogu klepnęli projekt regulacji wprowadzającej od 2035 roku zakaz sprzedaży samochodów emitujących CO2. Trudno to uznać za niespodziankę, jednak przy tej okazji wzmogła się dyskusja o przyszłości europejskiej motoryzacji. Wszyscy bowiem mają wrażenie, że wyruszamy w rejs w nieznane.
W niedawnym wywiadzie udzielonym „Gazecie Wyborczej” Jerzy Buzek przedstawił wizję przyszłości energetyki, w której – w średniej i dłuższej perspektywie – paliwa kopalne zostaną zastąpione przez czysty wodór uzyskiwany z elektrolizy.
Rację miał Woody Allen, który stwierdził, że prognozowanie jest bardzo trudne, zwłaszcza jeśli dotyczy przyszłości. Pamiętamy huraoptymistyczne zapowiedzi piewców elektromobilności, którzy opowiadali, że masowa produkcja doprowadzi do obniżenia cen baterii i samochody elektryczne niedługo przestaną być droższe od spalinowych. No więc wydaje się, że nie wzięto pod uwagę podaży surowców i tego jak bardzo jest ona wrażliwa na czynniki geopolityczne.
O tym że na skutek uszkodzenia gazrury biegnącej pod Bałtykiem ucierpi także przemysł motoryzacyjny, który i bez gazowych niedoborów borykał się z deficytami, było wiadomo od razu. Teraz jednak obawy przybierają formę konkretnych problemów.
Naukowcy potrafią prowadzić przedziwne eksperymenty, w tym również takie, które na pierwszy rzut oka wydają się kompletnym nonsensem. Oto zespół specjalistów z Uniwersytetu Tokijskiego kierowany przez profesora Takeo Igarashiego postanowił odpowiedzieć na trapiące ludzkość pytanie: czy kontakt wzrokowy przechodnia z samochodem wpływa na bezpieczeństwo.
Ubóstwo energetyczne zajrzało w oczy nie tylko obywatelom, którzy mają w domu lodówkę, piekarnik i telewizor, ale nawet tym, którzy szarpnęli się na Teslę za pół bańki.
Z wyobraźnią problemów nie mamy. Od lat wyobrażamy sobie, że mamy polską fabrykę elektrycznych pojazdów, które ładowane są w licznych stacjach tanim polskim prądem wytwarzanym w polskich bezemisyjnych elektrowniach. I choć na razie pojazdy zelektryfikowane stanowią mniej niż z 1% wszystkich jeżdżących w kraju samochodów, a za chwilę i tak trzeba będzie wyłączać latarnie, pływalnie i szkoły z powodu wzrostu cen energii nawet o 900%, to wyobraźnia wciąż nam dopisuje.
Jest takie powiedzenie, którym kwituje się u nas rozmaite legislacyjne nonsensy, a brzmi ono następująco: prawo nie nadąża za rzeczywistością. Właściwie należałoby powiedzieć, że to ci, którzy za kształt konkretnych przepisów są odpowiedzialni, za rzeczywistością nie nadążają, a czasem w ogóle są od niej oderwani.
Kto nigdy nie był na Automechanice, może nie zdawać sobie sprawy, jak gigantyczna to impreza i jak wielu wystawców prezentuje tam swoje produkty i usługi. Niewiarygodna jest mnogość firm, które stanowią ogniwa łańcuchów dostaw w motoryzacji. Nawet pobieżne obejrzenie całej ekspozycji wymaga przemierzenia grubych kilometrów na piechotę, mimo wszystkich ruchomych schodów i chodników oraz busów kursujących po Messe Frankfurt.
Tematów bieżących mnóstwo, ale każdy ciśnienie podnosi, a doktor surowo zalecił nam stronić od gwałtownych emocji. Sięgamy więc do naszego kojącego skołatane nerwy kącika historycznego. Otóż chcielibyśmy przypomnieć austriacką markę Gräf & Stift. Dziś to już marka historyczna, a przy tym niemal zapomniana, lecz na kartach historii pozostanie na zawsze.
Młodym się wydaje, że zawsze tankowało się tak jak dziś, czyli podjeżdżało, lało pod korek i do widzenia. Tymczasem za PRL-u zaopatrywanie się w paliwo dostarczało emocji wręcz sportowych. Okres Polski Ludowej upłynął bowiem pod znakiem niedoborów paliw, co wynikało z niewystarczającego importu surowca, problemów z jego przerabianiem oraz niewydolnej dystrybucji.
