Młodym się wydaje, że zawsze tankowało się tak jak dziś, czyli podjeżdżało, lało pod korek i do widzenia. Tymczasem za PRL-u zaopatrywanie się w paliwo dostarczało emocji wręcz sportowych. Okres Polski Ludowej upłynął bowiem pod znakiem niedoborów paliw, co wynikało z niewystarczającego importu surowca, problemów z jego przerabianiem oraz niewydolnej dystrybucji.
Po tym, jak propozycja zakazu sprzedaży aut spalinowych została przegłosowana w Parlamencie Europejskim, decyzja Rady, w której reprezentowane są rządy państw członkowskich wydawała się formalnością. Tymczasem widać jakiś ferment. Zawiązała się przy tym ciekawa koalicja, bowiem niemiecki sprzeciw wsparły Włochy, Bułgaria i… Polska. Polska, której rząd, ustami premiera, niecałe 5 lat temu zadeklarował na szczycie klimatycznym COP 26, że chce do 2035 roku skończyć ze sprzedażą aut z silnikami spalinowymi.
Nikogo już nie dziwią kobiety obejmujące wysokie stanowiska w motoryzacji, która do niedawna uchodziła za branżę „męską”. Wystarczy wybrać się na dowolną imprezę targową, by dostrzec, że w firmach motoryzacyjnych, w tym także tych działających na niezależnym rynku, kobiet jest coraz więcej. Znacznie gorzej jednak sytuacja wygląda w technice.
W poczytnym magazynie motoryzacyjnym ukazał się reportaż, w którym dziennikarze-recenzenci opisali, jak im się podróżowało do Szwajcarii elektrycznym samochodem marki Mercedes. No więc, jak się zapewne Czytelnicy domyślają, jechało się bardzo fajnie. Do tego za prąd nic nie zapłacili! Zero, null!
Przy okazji wizyty prezydenta Bidena w mediach pojawił się wątek motoryzacyjny. Mowa o słynnej limuzynie, którą wożona jest amerykańska głowa państwa, noszącej przydomek „Bestia”. Warto przy tej sposobności zwrócić uwagę, że jeśli jakiś kraj tylko może, praktykowany jest zwyczaj, iż reprezentacyjne rządowe samochody dostarczają firmy „narodowe”. Przez chwilę ten obyczaj obowiązywał i u nas, kiedy to niezapomniany premier Waldemar Pawlak uroczyście przesiadł się do Poloneza.
Ford zapowiedział, że w ramach tzw.optymalizacji zlikwiduje 3,8 tysiąca miejsc pracy w Europie w ciągu najbliższych trzech lat. Być może nie wygląda to na jakiś kataklizm, ale o ile nas pamięć nie myli, również GM zaczynał optymalizowanie od niewielkich redukcji, które z czasem zmieniły się w całkowitą ewakuację. Nie chcemy krakać, ale nie będziemy zdziwieni, gdyby ostatecznie okazało się, że po 100 latach obecności w Europie, również i Ford zwinie swój kramik na naszym kontynencie.
Rzecznik rządu zapewnił, że trwają intensywne prace nad naszym narodowym samochodem elektrycznym Izera. – Ale gdzie? – dociekał złośliwy dziennikarz z radia. – W Górach Izerskich – wypalił rzecznik, wprowadzając w osłupienie interlokutora.
Japoński przemysł motoryzacyjny wstrzymał oddech, a tamtejsi eksperci obwieścili koniec epoki. Oto bowiem odejście ze stanowiska prezesa koncernu Toyota ogłosił Akio Toyoda, trzeci z dynastii wielkich japońskich przemysłowców, którzy zbudowali światową potęgę marki. W kraju o tak patriarchalnej kulturze, gdzie w biznesie wciąż obowiązują normy rodem z kodeksu samurajów, odejście Akio Toyody odbierane jest niczym abdykacja cesarza.
Samochody marek należących do Stellantisa marnie się sprzedają – przynajmniej na polskim rynku. Udział koncernu, będącego wszak właścicielem kilku popularnych marek, spadł u nas w styczniu poniżej 4%, co jest wynikiem fatalnym. Dość powiedzieć, że np. Renault, osiągnęło wynik dwa razy lepszy. Uderzające są zwłaszcza wyniki Fiata, który przed laty zajmował pierwsze miejsce na podium, a dziś grywa tylko ogony i nic nie wskazuje, by miało się to zmienić.
Do wyprodukowania samochodu elektrycznego wykorzystuje się 4 razy więcej miedzi niż do samochodu z napędem konwencjonalnym. Popyt na ten metal będzie więc rósł i to gwałtownie. Dobrze by było, żebyśmy się wpięli jako poważne ogniwo w europejski łańcuch dostaw. Z Izerą mizeria, więc dobrze chociaż mieć miedź.
Rząd przyjął projekt nowelizacji ustawy kodeksu drogowego, która ma zakazać ciężarówkom wyprzedzania na ekspresówkach i autostradach. No więc czujemy w kościach, że projektowany przepis albo długo się w proponowanej formie nie utrzyma, albo też niemal nikt go nie będzie przestrzegał i egzekwował.
