Samochody marek należących do Stellantisa marnie się sprzedają – przynajmniej na polskim rynku. Udział koncernu, będącego wszak właścicielem kilku popularnych marek, spadł u nas w styczniu poniżej 4%, co jest wynikiem fatalnym. Dość powiedzieć, że np. Renault, osiągnęło wynik dwa razy lepszy. Uderzające są zwłaszcza wyniki Fiata, który przed laty zajmował pierwsze miejsce na podium, a dziś grywa tylko ogony i nic nie wskazuje, by miało się to zmienić.
Do wyprodukowania samochodu elektrycznego wykorzystuje się 4 razy więcej miedzi niż do samochodu z napędem konwencjonalnym. Popyt na ten metal będzie więc rósł i to gwałtownie. Dobrze by było, żebyśmy się wpięli jako poważne ogniwo w europejski łańcuch dostaw. Z Izerą mizeria, więc dobrze chociaż mieć miedź.
Mocno trzymamy kciuki, by VW zdecydował się w Polsce wybudować wielką fabrykę baterii do swych elektrycznych samochodów, zwłaszcza że pogodziliśmy się już z myślą, że nie dożyjemy uruchomienia produkcji Izery, a bardzo chcielibyśmy mieć elektryczny samochód. A do tego panele fotowoltaiczne i wiatrak, natomiast w odwodzie mały reaktor atomowy, gdyby akurat nie wiało i nie świeciło.
Orlenowski trik z ukryciem podwyżki i wydojeniem klientów pokazuje, że cała zachwalana przez rząd antyinflacyjna tarcza paliwowa była fikcją. Płaciliśmy bowiem tyle samo, ile płacilibyśmy bez tarczy, tyle że to co teraz zasilać będzie budżet państwa, nabijało wcześniej kabzę naszego narodowego monopolisty.
Na Nowy Rok często życzymy sobie, żeby nie był gorszy od tego, który właśnie się kończy. Minimalizm ten wydaje się nam na miejscu, bo sugeruje, że mamy kontakt z gruntem i nie jesteśmy wobec losu nadmiernie roszczeniowi. Tym razem jednak takie życzenia należałoby uznać za kiepską próbę czarnego humoru, bo tak parszywego roku jak 2022 dawno nie mieliśmy.
Stosunkowo niskie (w porównaniu do innych unijnych krajów, ale nie do zarobków) ceny paliw w detalu są wynikiem tzw. rządowej tarczy inflacyjnej, czyli zmniejszenia akcyzy na paliwa i obniżenie VAT. Rząd w ten sposób udaje, że do nas dokłada ze swoich, ale jak mawiała niezapomniana Margaret Thatcher, rząd własnych pieniędzy nie ma. Tak więc, to co zabraknie rządowi z powodu mniejszych wpływów z podatków paliwowych, rząd wyciągnie nam z innej kieszeni, albo dodatkowo nas zadłuży. A tak się składa, że co prawda zadłużają rządy, ale długi płacą obywatele.
Ceny prądu w Europie osiągnęły poziom dotąd nienotowany, w niektórych krajach władze ostrzegają przed możliwymi przerwami w dostawach energii, zaś Szwajcaria zastanawia się nad wprowadzeniem ograniczenia możliwości ładowania samochodów elektrycznych. Z kolei rząd Szwecji, jednego z najbardziej ekologicznie usposobionych krajów na świecie, zapowiedział, że w związku z deficytem prądu będzie wykorzystywać wszystkie dostępne źródła energii, w tym gaz, węgiel, olej opałowy i śmieci.
Właściciele diesli patrzą na ceny paliw na stacjach z niedowierzaniem, ponieważ olej napędowy przerósł benzynę już o pół głowy, a pewnie to jeszcze nie koniec. Co jest przyczyną tego przedziwnego zjawiska? Ano oczywiście nasza, europejska, a może nawet zachodnia niefrasobliwość.
Generalnie z rozwojem sieci ładowarek do samochodów elektrycznych nie jest dobrze w całej UE. Czynnych jest dwa razy mniej stacji do ładowania, niż miało ich być zgodnie z podjętymi przez rządy zobowiązaniami. W Polsce to w ogóle bryndza, bo jak podaje Polskie Stowarzyszenie Paliw Alternatywnych, liczba elektrycznych samochodów przypadających na jeden punkt ładowania stale rośnie. W 2019 roku na stację przypadało 6 pojazdów, a już na koniec tego roku ma ich być około 15. Co będzie, gdy ruszy produkcja Izery - aż strach pomyśleć!
Zadaniem rządu nie jest budowanie fabryk samochodów. Od tego są przedsiębiorcy, którzy robią to za prywatne pieniądze i na własne ryzyko. Zadaniem rządu jest za to modernizacja energetyki, by podołała wyzwaniom, jakie niesie ze sobą rozwój elektromobilności.
Europa przeżywa bezprecedensową falę protestów rolników, sprzeciwiających się pomysłom zawartym w „Zielonym Ładzie”, które zdaniem manifestantów doprowadzą gospodarstwa na skraj bankructwa. Akcje organizacji rolniczych przebiegają żywiołowo. Do miast wjeżdżają kawalkady…
